بروزرسانی: 20 آذر 1404
مشکل غذا خوردن؛ چرا بیاشتها شدهاید؟
p>یک گفتگوی دوستانه درباره دلایل بی اشتهایی و چطور دوباره اشتیاق به غذا خوردن را پیدا کنیم!شروع ماجرا: همان روزهای بی اشتها، آیا برای شما هم آشناست؟
گاهی پیش می آید که از خوردن غذا لذت نمی بریم، حتی وقتی گرسنه ایم! شاید شما هم مثل من صبح ها قهوه تان را می خورید اما حس کنید نیم ساعت بعد، معده تان حتی میلی به غذا ندارد. باور کنید این وضعیت کاملاً طبیعی است اما می تواند هشداری باشد که باید جدی گرفته شود. من خودم این تجربه را داشتم؛ وقتی فشار کاری و استرس های روزمره به اوجش می رسد، بدون اینکه بفهمم علاقه ام به غذا خوردن کم می شود. آیا شما هم این مشکل را تجربه کرده اید؟ نگران نباشید، تو تنها نیستی! در ادامه با هم می فهمیم چرا بی اشتها شده ایم و چطور آن را رفع کنیم.
علت های بی اشتها شدن: از فیزیولوژی تا احساسات
شاید فکر کنید بی اشتها شدن فقط به دلیلی ساده مثل کم خوابی یا استرس است، اما حقیقت پیچیده تر از آن است. علاوه بر عوامل جسمی مثل عفونت های ویروسی، مشکلات گوارشی یا بیماری های مزمن، عوامل روانی مانند اضطراب، افسردگی و حتی دردهای مزمن می توانند اشتهای شما را کاهش دهند (منبع: NIH 2019). مثلاً یک مطالعه نشان داده که افرادی که مدام استرس دارند، بخاطر افزایش هورمون کورتیزول، یا بالعکس سیستم گوارشی شان عملکرد درستی ندارد، بی اشتهاییشان شدید می شود. پس اگر امروز غذای دلتان نمی خواهد، ممکن است بدنتان دارد پیام می دهد که به استراحت نیاز دارد یا باید در سبک زندگی مان تجدیدنظر کنیم.
تغذیه و بی اشتها: چرا باید به بدنمان گوش کنیم؟
وقتی شما بی اشتها هستید شاید وسوسه شوید شیرینی بیشتر بخورید یا غذاهای سبک را کنار بگذارید. اما در واقع، بدن در این شرایط نیازمند تغذیه ای مناسب و مغذی است، نه فقط پرخوری یا عادات بد غذایی. چون وقتی اشتهایمان پایین است، تامین انرژی و ویتامین ها از اهمیت بیشتری برخوردار می شود. متخصصان تغذیه توصیه می کنند از مواد غذایی با ارزش غذایی بالا، مثل میوه های تازه، سبزیجات، مغزها و پروتئین های سالم برای جبران کاهش اشتها استفاده کنیم (منبع: WHO Healthy Diet). با این کار می توانیم از تحلیل انرژی و ضعف بدن جلوگیری کنیم و سریع تر به حالت نرمال برگردیم.
بی اشتها بودن و سلامت روان: پیوندی که کمتر به آن توجه می کنیم
دوست دارم با شما رک باشم؛ گاهی بی اشتها بودن ریشه در ابعاد روانی ما دارد، جایی که اضطراب و افسردگی در بازی است. زمانی که من درگیر یک بحران شخصی بودم، اشتهایم چنان کم شد که حتی فکر کردن به غذا مرا اذیت می کرد. مطالعات نیز نشان داده اند کم اشتهایی مزمن می تواند نشانه ای از شروع اختلالات روانی باشد (منبع: APA 2017). بنابراین، اگر احساس می کنید بی اشتها آمریک نیستید، مراقب باشید این نشانه ای از مشکلات عمیق تر نباشد و در صورت نیاز از یک روانشناس یا مشاور تغذیه کمک بگیرید.
تجربه من: چطور دوباره اشتهایم را پیدا کردم؟
اجازه بدهید یک داستان واقعی از خودم بگویم؛ وقتی دوباره انرژی ام را از دست دادم و از خوردن غذا خوشم نمی آمد، شروع کردم به تغییر عادت هایم. اول از همه غذا خوردن را تبدیل کردم به یک تجربه لذت بخش به جای یک وظیفه. مثلاً قاشق قاشق به یاد دوران کودکی ام که مادرم با محبت غذا درست می کرد، خوردن غذا را با موسیقی ملایم همراه کردم. همچنین سعی کردم وعده های کوچک ولی مکرر بخورم، و این کمک کرد انرژی و اشتهایم بیشتر شود. و مهم تر از همه، از استرس ها و مشکلاتم حرف زدم، آن ها را نه به صورت یک غول غیرقابل حل، بلکه به عنوان بخشی از زندگی قبول کردم. این روند آرام آرام اشتهایم را بازیافت.
یک نگاه علمی به عادت های غذایی: چرا بدن ما این قدر هوشمند است؟
شاید جالب باشد بدانید که بدن ما مثل یک ماشین دقیق طراحی شده است. مغز از طریق هورمون های مختلف، مثل گرلین که مسئول سیگنال گرسنگی است، و لپتین که پیام سیری می دهد، اشتهای ما را کنترل می کند (منبع: PubMed 2009). وقتی بی اشتها هستیم ممکن است این تعادل به هم خورده باشد. پس مهم است که نه تنها به خوردن غذا فکر کنیم، بلکه به کیفیت آن و زمان بندی وعده های خود اهمیت دهیم. درواقع، اطلاع از نحوه عملکرد بدن به ما کمک می کند بهتر با این حالت ها مقابله کنیم و تغذیه سالم تری داشته باشیم.
راهکارهای ساده برای مقابله با بی اشتها گی
خب، حالا که فهمیدیم چرا ممکن است اشتهایمان کم شود، بیایید با چند راهکار عملی برای مقابله با بی اشتهایی آشنا شویم. اول از همه، هرگز خودتان را مجبور به خوردن حجم زیادی غذا نکنید؛ بهتر است وعده هایتان کوچک تر و متراکم تر باشد. دوم، غذاهایی با طعم ها و رنگ های جذاب انتخاب کنید یا حتی گاهی تنوع در طرز تهیه ایجاد کنید – شاید یک خورشت خوشمزه یا یک سالاد تازه. سوم، حتماً به آب کافی توجه کنید چون کم آبی هم می تواند بی اشتها کند. همچنین ورزش سبک و پیاده روی می تواند اشتها را تحریک کند (منبع: Exercise & Appetite Regulation 2016). و اگر مشکل ادامه پیدا کرد، حتما با پزشک یا متخصص تغذیه صحبت کنید.
جمع بندی: غذا خوردن نباید فقط یک ضرورت باشد، بلکه باید یک جشن زندگی باشد!
بی اشتها بودن چیزی است که ممکن است برای هر کسی در برهه ای رخ دهد. تهدید نکنید خودتان را با این که چرا میل به غذا خوردن ندارید، بلکه آن را یک پیام از بدن بدانید که شاید نیازمند استراحت، مراقبت یا تغییر سبک زندگی هستید. زندگی کوتاه است و غذا خوردن، بخشی از آن است که باید لذت بخش باشد! پس بیایید با ذهن باز و دلسوزی به خود، راهی برای بازیابی اشتهای خود پیدا کنیم. تغذیه فقط خوردن نیست؛ مراقبت از بدن و روحمان است. امید دارم با مطالعه این مقاله، توانسته باشم کمی از نگرانی های شما کم کنم و کمکتان کنم به سمت تغذیه سالم و رضایت بخش حرکت کنید.
پرسش های متداول درباره بی اشتها شدن
- ۱. آیا بی اشتها بودن همیشه نشانه بیماری است؟
- خیر، گاهی عوامل محیطی و روانی باعث بی اشتها شدن می شوند و لزوماً بیماری نیستند، اما اگر ادامه دار شد، نیاز به بررسی دارد.
- ۲. چه غذاهایی برای افزایش اشتها توصیه می شود؟
- غذاهای خوش طعم، پرانرژی، مانند میوه های خشک، مغزها، سوپ های سبک و پروتئین های کم چرب کمک کننده اند.
- ۳. چگونه استرس می تواند روی اشتها تاثیر بگذارد؟
- استرس باعث تغییر هورمون ها مانند کورتیزول شده و می تواند یا اشتها را کاهش دهد یا زیاد کند، بسته به فرد متفاوت است.
- ۴. آیا ورزش به افزایش اشتها کمک می کند؟
- بله، فعالیت های بدنی سبک تا متوسط می توانند سیستم گوارشی را تحریک و اشتها را بهبود بخشند.
- ۵. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
- اگر بی اشتها بودن بیش از دو هفته طول کشید و با علائمی مانند کاهش وزن شدید، ضعف یا درد همراه بود، حتماً باید به پزشک مراجعه کنید.
| موضوع | خلاصه |
|---|---|
| دلایل بی اشتهایی | عوامل جسمی مانند بیماری ها و روانی مانند استرس و افسردگی. |
| اهمیت تغذیه مناسب | مصرف مواد غذایی مغذی برای حفظ انرژی و سلامتی در هنگام بی اشتهایی. |
| ارتباط سلامت روان با اشتها | اختلالات روانی می توانند بی اشتها شدن را تشدید کنند. |
| راهکارهای مقابله | مصرف وعده های کوچک، افزایش تنوع غذایی، هیدراتاسیون و ورزش سبک. |
| چه زمانی باید کمک گرفت | بی اشتهایی بیش از دو هفته و وجود علائم جدی توصیه به مراجعه پزشک. |